Damon: Boo! Cześć, Lexi. Cóż za nieoczekiwana niespodzianka.
Lexi: Nieoczekiwana niespodzianka? Chyba to ty powinieneś|wrócić do szkoły.
Damon: Witaj, braciszku.
Stefan: Kruk to już trochę przesada,|nie sądzisz?
Damon: Poczekaj, aż zobaczysz,|co mogę zrobić z mgłą.
Stefan: Kiedy się tu pojawiłeś?
Damon: Nie mogłem przegapić|twojego pierwszego dnia w szkole. Masz inną fryzurę. Podoba mi się.
Stefan: Minęło 15 lat, Damon.
Damon: Dzięki Bogu. Nie mógłbym znieść|kolejnego dnia lat 90-tych.Ten okropny grunge'owy styl?Nie pasował do ciebie. Pamiętasz, Stefan, ważnym jest,|żeby się nie poddać chwilowej modzie.
Stefan: Dlaczego tutaj jesteś?
Damon: Stęskniłem się|za moim młodszym bratem.
Stefan: Nienawidzisz małych miasteczek. Są nudne.|Nie masz co w nich robić.
Damon: Znajdę sobie jakieś zajęcie.
Stefan (leży z Eleną w łóżku): Wynoś się stąd! Mówię poważnie!
Damon: Zapłacę dolara za każdą rzecz, której bym wcześniej nie widział
jak Stefan dawał krew w szklance dla Vickie
Vickie: Co to jest?
Damon: Właśnie, co to? Skunks? Bernardyn? Bambi?
Elena: jaki najbardziej lubi rodzaj
Damon: Rodzaj
Elena:...Krwi...
Damon: Stefan najbardziej lubi krew szczeniaków, takich z puchatymi uszami
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz